PUSH – recenzja gry

Jeżeli takie tytuły jak „Zenge”, „Klocki”, „Hook”, czy „Art of Gravity” nie są Ci obce, to z pewnością PUSH również przypadnie Ci do gustu. Jest to nic innego jak kolejne dziecko panów od wyżej wymienionych produkcji, którzy postanowili połączyć swoje siły. Michał i Maciej z uporem maniaka kręcą się wokół łamigłówek, tworząc za każdym razem minimalistyczne aplikacje, które mimo wysokiego poziomu trudności mają pozwolić graczowi na chwilę relaksu. Wychodzi im to rewelacyjnie, więc miejmy nadzieję, że w przyszłości jeszcze nie raz zaskoczą nas swoimi pomysłami – w kooperacji czy też indywidualnie.

W jakiej kolejności wcisnąć te przyciski?

PUSH jest łamigłówką, w której zadaniem gracza jest wciskanie przycisków. I nie byłoby w tym nic trudnego, gdyby nie fakt iż musimy zrobić to w odpowiedniej kolejności, według konkretnego schematu, który należy odkryć samodzielnie. Dodatkowym utrudnieniem jest brak jakiegokolwiek samouczka, czy podpowiedzi, jednak do tego powinniśmy być już przyzwyczajeni po poprzednich produkcjach tego duetu projektantów. W PUSHU-u jesteśmy pozostawieni sami sobie, postawieni przed konkretnym problemem i gra oczekuje od nas, że sami dojdziemy do rozwiązania. Jest to ewidentny ukłon w stronę staroszkolnych, wymagających produkcji z ery przedinternetowej. Bardzo to z Sylwią doceniliśmy.

Różowe przyciski obracają całym blokiem

PUSH wita nas jasno szarą przestrzenią sprawiająca wrażenie przestrzennego pokoju, w który opada pierwsza zagadka – popielaty sześcian z trzema błękitnymi przyciskami, na których nie ma żadnych oznaczeń. Bryła unosi się w powietrzu co pewien czas falując, jakby pływała po tafli morza w oczekiwaniu na rozwiązanie. Nie pozostaje nam nic innego jak naciśnięcie przycisków w losowej kolejności, a jeśli zrobimy to dobrze wszystkie po kolei podświetlą się i bryła uniesie się robiąc miejsce dla kolejnej łamigłówki. Takich poziomów jest dokładnie 67. Oczywiście im dalej zabrniemy w świat PUSH-a, tym ciężej – na przyciskach zaczynają pojawiać się symbole np. kropki, kwadraty, trójkątne nawiasy, przełączniki poruszające częścią bloków, czy specjalne przyciski obracające ścianami brył. Dzięki stopniowemu wprowadzaniu nowych rozwiązań,a następnie mieszaniu ich ze sobą, każda plansza wydaje się rozwinięciem poprzedniej. Nie wprowadza to też niepotrzebnego chaosu, wręcz odwrotnie – czujemy miłą satysfakcję na widok schematu, który już znamy.

Oprawa audiowizualna to również mocny punkt gry. Zarówno kolorystyka, projekty brył na których rozgrywają się zagadki, czy panujący wszędzie minimalizm. Wszystko to pasuje do siebie idealnie i współgra tworząc spójną całość. Każde wciśnięcie przycisku wydaje przyjemny dźwięk, a towarzysząca nam cały czas muzyka wycisza i relaksuje. Jeśli jednak z jakiś powodów będziecie uważać inaczej, to zawsze możecie wyłączyć wszelkie odgłosy w menu, które zminimalizowane do postaci kropki towarzyszy nam przez cały czas w lewym górnym rogu ekranu. Kiedy je aktywujemy otrzymamy możliwość włączenia/wyłączenia muzyki i efektów dźwiękowych oraz wybrania odblokowanych już plansz. Niestety nie ma tu opcji wyboru z listy, a jedynie poprzez przeskakiwanie strzałkami w przód lub w tył. Niewątpliwie jest to jeden z minusów gry. Kolejnym i zarazem ostatnim jest dość mocne obciążenie telefonu podczas rozgrywki. W moim przypadku, grając na Samsungu Galaxy Note 4, już po chwili odczuwałem jak bardzo nagrzewa się bateria.

Grę można kupić w wersji na Androida za 2,99 zł, na iOS w cenie 0,99 dolara lub na Steamie w cenie 0,99 euro.